چکیده
زمینه. امروزه اختلالاتی از قبیل افسردگی، استرس و اضطراب بیماری های شایع قرن هستند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی امید درمانی بر استرس، اضطراب و افسردگی مبتلایان به اختلالات خلقی و اضطرابی انجام شد.
روش‌کار. مطالعه حاضر به روش شبه آزمایشی و با استفاده از طرح تحقیق تک آزمودنی انجام گرفته است. بدین منظور، سه دانشجوی دختر دانشگاه تبریز که به دلیل مشکلات روانشناختی به مرکز مشاوره مراجعه کرده بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و وارد مطالعه شدند. قبل از ارائه مداخله، ارزیابی های مرحله خط پایه انجام گرفت و سپس هر آزمودنی در ده جلسه امیددرمانی شرکت نمودند. همچنین، مراجعین طی دوره درمان و پیگیری، پرسشنامه DASS را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از معناداری بالینی، اندازه اثر و تحلیل چشمی استفاده شد.
یافته‌ها. نتایج نشان داد که هر سه آزمودنی در هر 3 حیطه استرس، اضطراب، افسردگی درصد بهبودی بالاتر از 50 درصد داشته اند؛ بطوری که میانگین درصد بهبودی حیطه ها برابر 33/51 درصد، 49 درصد، 84 درصد بوده و در مرحله پیگیری میزان بهبودی افزایش یافته بود. همچنین، شاخص اندازه اثر حاصله برای هر 3 حیطه بالاتر از 25/0 بدست آمد؛ که نشان از معنی داری آماری تغییرات درمانی بود.
نتیجه‌گیری. محور این پژوهش تأثیر امید درمانی بر استرس، اضطراب و افسردگی دانشجویان بود. نتایج نشان داد که مرحله امید درمانی تاثیر مثبتی بر شرکت کنندگان داشته و در نتیجه استرس، اضطراب و افسردگی کمتری دارند.