چکیده
زمینه. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی مبتنی بر وظیفه شناسی بر افزایش رضایت زناشویی و صمیمیت زناشویی زوجین شهر تبریز بود.
روش کار. روش تحقیق مورد استفاده نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه کنترل بوده است. به همین منظور از میان زوجین شهر تبریز ، 20 زوج به صورت نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (ده زوج) و گروه گواه (ده زوج) جایگزین شدند. هردو گروه قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ و پرسشنامه صمیمیت زناشویی باگاورزی، پاسخ دادند. گروه آزمایشی در هشت جلسه 60 دقیقه ای، به صورت دو جلسه در هر هفته ، در دوره معنویت درمانی مبتنی بر وظیفه شناسی شرکت کردند، ولی گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند.
یافته ها. نتایج تحلیل مانکوا نشان داد که معنویت درمانی مبتنی بر وظیفه شناسی در افزایش رضایت زناشویی و صمیمیت زناشویی موثر بوده است(05/0 > P).
نتیجه گیری. با توجه به نتایج میتوان گفت، با آموزش معنویت درمانی مبتنی بر وظیفه شناسی میتوان رضایت زناشویی و صیمیمت را در زوجین افزایش داد. پیامدهای عملی. جهت بهبود رضایت زناشویی و صمیمیت زناشویی زوجین می توان از معنویت درمانی مبتنی بر وظیفه شناسی استفاده کرد.