اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت معنوی، سلامت اجتماعی و سلامت روانی مادران دارای فرزند نوجوان

چکیده

زمینه. کارآمدی اخلاقی به نوعی زیر مجموعه گرایش­های اخلاقی محسوب می­گردد که موجبات انگیزه، احساس تعهد و مسئولیت اخلاقی را فراهم می­کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی بر کارآمدی اخلاقی در دانش‌آموزان طی دوران کووید­- 19 بوده است.

روش‌کار. پژوهش حاضر از نوع پژوهش­های كاربردی و از لحاظ روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه در سطح تبریز بود. روش نمونه‌گیری در این پژوهش در گام اول به صورت دردسترس بود؛ سپس دانش‌آموزان انتخاب شده از مدارس در دسترس، به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم و در هر گروه 15 نفر جایگزین شدند. قبل از برگزاری جلسات آموزشی، آزمون کارآمدی اخلاقی به صورت پیش­ آزمون برای هر دو گروه انجام شد. آموزش مهارت‌های اجتماعی به صورت جلسات یک ساعتی در 12 جلسه برای گروه آزمایش انجام گرفت و پس از اتمام دوره مجددا همان آزمون به عنوان پس آزمون برای هر دو گروه به عمل آمد. در پژوهش حاضر برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. از روش کتابخانه‌ای برای جمع‌آوری مبانی نظری پژوهش و از روش میدانی برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه کارآمدی اخلاقی استفاده شده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از روش آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از روش آمار استنباطی (آزمون تحلیل کواریانس) استفاده شد.

یافته‌ها. فرضیه پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش مهارت­های اجتماعی بر کارآمدی اخلاقی دانش­آموزان در سطح معناداری P کمتر از 05/0 تایید شد.

نتیجه‌گیری. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که آموزش مهارت‌های اجتماعی بر کارآمدی اخلاقی دانش‌آموزان در دوران کووید 19 تأثیر دارد.

پیامدهای عملی. مبتنی بر این پژوهش، آموزش این مهارتها جهت ارتقا کارآمدی اخلاقی فراگیران توصیه می­ شود.