چکیده
زمینه. با وجود گذشت بیش از دو سال از اجرای قانون "حمایت از خانواده و جوانی جمعیت"، مطالعه علمی با هدف سنجش میزان رضایت و آگاهی مردم از این قانون صورت نگرفته است.
روش کار. در این مطالعه مقطعی که در شش ماه دوم سال 1402 با شرکت افراد بالای 15 سال ایرانی در کل کشور انجام گرفت، اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا شده به صورت الکترونیکی و با ارسال لینک پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های آماری از طریق نرم افزار SPSS:16 تحلیل و گزارش شدند.
یافته‌ها. 337 نفر از 27 استان در مطالعه شرکت کردند (میانگین سنی 34.4 سال، 52% مرد). مردم آگاهی کمی نسبت به قانون داشتند (حدود 55%)، با کمترین آگاهی از وضعیت اجرا (49.1%) و بیشترین آگاهی درباره هدف قانون (56.8%). 60% افراد اظهار کردند که این قانون برایشان اهمیت کمی دارد یا اصلاً اهمیت ندارد. کمتر از 20% مردم اخبار مرتبط را دنبال می‌کردند. فضای مجازی دو برابر بیشتر از صداوسیما به‌عنوان منبع اطلاعات استفاده شد. میزان رضایت کلی حدود 52% بود. افراد مجرد و فاقد مسکن آگاهی بیشتری داشتند، اما ساکنان روستاها رضایت پایینی نشان دادند.
نتیجه گیری. میزان آگاهی و رضایت مردم از قانون"حمایت از خانواده و جوانی جمعیت" در سطح قابل قبولی نمی باشد. لذا شناسایی دقیق دلایل این موضوعات و برنامه ریزی موثر برای رفع آنها باید مورد توجه سیاست گذاران این قانون قرار گیرد.