رابطه دین‌داری، اضطراب، افسردگی و تاب آوری در زنان مبتلا به سرطان پستان

چکیده

مقدمه. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین دینداری، اضطراب و افسردگی و تاب‌آوری روان‌شناختی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود.

روش کار. این مطالعه به‌صورت مقطعی در کلینیک حمایت از بیماران سرطانی استان زنجان (کلینیک تخصصی مهرانه) در سال 1403 انجام شد. نمونه آماری شامل ۵۲ بیمار مبتلا به سرطان پستان بود. داده‌ها با استفاده از مقیاس سلامت بیمار اسپیتزر و همکاران، مقیاس اختلال اضطراب فراگیر اسپیتزر و همکاران، مقیاس تاب‌آوری کانر و دیودسون و مقیاس باور‌های دینی هوبر و هوبر جمع‌آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های مقایسه میانگین در دو جامعه مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با روش پس‌رونده، رگرسیون لجستیک دوتایی استفاده شده است. تحلیل آماری نیز با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ صورت گرفت.

یافته‌ها. در این مطالعه، بیماران در مراحل پیشرفته‌تر سرطان و افرادی که تحت عمل ماستکتومی قرار گرفته بودند، دیندارتر بودند. همچنین، شدت علائم با افسردگی و اضطراب رابطه معنادار ولی ضعیفی داشت. دینداری با تاب‌آوری همبستگی مثبت نشان داد و نمرات بالاتر دینداری با کاهش افسردگی و اضطراب همراه بود. تحلیل رگرسیون نشان داد که شدت علائم و باور‌های دینی پیش‌بینی‌کننده‌های معناداری برای تاب‌آوری هستند. علاوه بر این، افسردگی با تاب‌آوری، مرحله سرطان و اضطراب مرتبط بود، به‌طوری‌که افزایش تاب‌آوری احتمال افسردگی را کاهش می‌دهد و بیماران در مراحل پیشرفته 3/6 برابر بیشتر احتمال افسردگی دارند. همچنین، افزایش شدت علائم، احتمال اضطراب را 2/1 برابر بیشتر می‌کند و بیماران افسرده 67/3 برابر بیشتر احتمال دارد که مضطرب باشند.

نتیجه‌گیری. این مطالعه می‌تواند نقطه شروعی برای بررسی بیشتر این موضوع باشد که دینداری از طریق فراهم کردن حمایت اجتماعی، می‌تواند به سازگاری روان‌شناختی بیماران سرطانی کمک کند. این امر باید توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی مورد توجه قرار گیرد تا در برنامه‌های درمانی آن‌ها مد نظر قرار داده شود.

کاربرد‌های عملی. از یافته‌های این پژوهش می‌توان در تدوین مداخلات جدید روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان مؤثر باشد.