چکیده
زمینه. نوجوانی مرحله گذار از کودکی به بزرگسالی است که با رشد فیزیکی و روانی همراه است. این مرحله شامل تغییرات زیستی، شناختی، هیجانی و اجتماعی میشود. به دلیل اهمیت دوره حساس نوجوانی، سلامت معنوی، اجتماعی و روانی نوجوانان و خانواده ها علی الخصوص مادران حائز اهمیت است.
روش‌کار. طرح پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و از لحاظ ماهیت آزمایشی و از نوع شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل مادران دارای فرزند نوجوان در شهر تبریز می باشند و در سال 1403 انجام پذیرفت. در این پژوهش برای انتخاب آزمودنیها از روش نمونه گیری در دسترس در گام اول و روش نمونه گیری تصادفی ساده در مرحله جایابی در گروهها استفاده شد. از روش کتابخانه‌ای برای جمع‌آوری مبانی نظری پژوهش و از روش میدانی برای جمع‌آوری داده‌های پژوهش استفاده شد. در این پژوهش پرسشنامه سلامت معنوی، اجتماعی و روانی بکار گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از روش آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش از روش آمار استنباطی آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد.
یافته‌ها. در تحلیل کوواریانس چند متغیره، دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای وابسته بصورت برداری با هم مورد مقایسه قرار گرفت. مقدار T هتلینگ 54.116 و مقدار لامبدا ویلکس 0.018 با مقدار P=0.000 بدست آمده است. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت دو گروه در مجموع و بصورت برداری با هم تفاوت معنی دار دارند (مقدار اندازه اثر برابر با 0.982 با توان برابر با یک). به عبارت دیگر، مداخله انجام شده در مجموع باعث ایجاد تفاوت معنی دار در متغیرهای وابسته پژوهش شده است.
نتیجه‌گیری. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت معنوی، سلامت اجتماعی و سلامت روانی مادران دارای فرزند نوجوان تأثیر دارد.
پیامدهای عملی. بر اساس این مطالعه، آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران دارای فرزند نوجوان جهت ارتقای سلامت معنوی، سلامت اجتماعی و سلامت روانی توصیه میشود.